dursun ali erzincanli

Sen Yoktun

dursun ali erzincanli

Altre Canzoni cover

Sen Yoktun testo

Dursun Ali Erzincanli – Sen Yoktun
Sen yoktun…
Hz Âdem’deydi nurun
Önce cenneti,
Sonra yeryüzünü sereflendirdin.
Âdem nuruna affedildi
Arafat bu affa sâhitti
Sen yoktun
Nuh’un gemisindeydi Nurun…
Dalgalar yeryüzünü bogarken
Tapragin bagrindaki su
Gökyüzüyle bulusurken
Ve bu bir ilahi azap derken,
Allah nurunu tasidi binbir sebeple
Tûfan, nurunu selamladi edeple…
Sen yoktun…
Hz.Ismail’in alnindaydi Nurun
Ibrahimî bir dua yükseldi kimsesiz çöllerden
‘Rabbimiz’ dedi,
‘Onlara kendi içlerinden
Senin ayetlerini okuyacak
Kitap ve hikmeti ögretecek onlara,
Onlari temizleyecek bir elçi gönder,
Amin dedi on sekiz bin âlem
Nurunla aydinlanan minicik ellerini semaya kaldirarak
Amin dedi Ismail.
Hira Nur dagi amin diyerek ayaga kalkti
Medine’den adi Uhud olan bir amin yankilandi sevr daginda.
Sen yoktun…
Hz.Isa ‘Ahmed’ diye mustuladi seni
Alemlerin efendisi diye sana seslendi.
Artik ben sizinle çok söylesmem, dedi havarilerine..
Çünkü bu âlemin reisi geliyor…
Bekleyin Ahmed geliyor.
Kainata rahmet geliyor.
Havarilerin yüzünü oksayan,
Ölüleri dirilten bir nefes oldun
Ama sen yoktun…
Sen yoktun Sultânim,
Hz. Abdullah’in alnindaydi Nurun
Basi egik gezerdi mazlum
Huteyle göklerden seni sorardi
Varaka seni arardi semada
Anneler kiz çocuklarini hep aglayarak sevdiler.
Aglayarak süslediler ölüme…
Aglayarak hadi dayina gidiyorsun dediler.
Sen yokken,
Canli canli topraga gömülmenin adiydi dayiya gitmek.
Anne yüreginin çildirtan çaresizligiydi.
Ve yavrusunun ölüme gidisini seyretmesiydi…
En son çocuk atilirken çukura
Annesinin suretinde bir melek tuttu onu
Ve tebessüm ederek hira nur dagini gösterdi.
Melekler süslüyordu hirâyi.
Efendisine hazirlaniyordu cebel-i nur,
Efendisine hazirlaniyordu mekke.
Âlem Efendisine hazirlaniyordu
Kainatin gözü Hz. Aminedeydi.
Toprak yalvariyordu rabbine,
Allahim gönder artik diyordu.
Gel diye agliyordu mazlumlar, gözleri semada
Ve bir gelisin vardi ya rasulallah,
Bir inisin vardi yer yüzüne…
Önünde cebrail!
Ardinda yalin kiliç melekler!
Bir inisin vardi yer yüzüne…
Yetimler en huzurlu geceyi geçirdi belki de
Öksüzler annelerine sarildi doya doya.
Sonra bir sessizlik kapladi seher vaktini.
Hersey sus pus olmustu.
Hadi diyordu yildizlar, Hadi diyordu ay!
Kainat bir isim duymak istiyordu.
Ve bir ses yükseldi Âmine’nin evinden;
Muhammed!
Karanliklar aydinliga birakti yerini.
Muhammed!
Melekler öptü o nurdan ellerini.
Muhammed!
Seni yaratan Allah’a kurbâniz ey dürri yekta!
Sana o adi veren rahmana kurbaniz
Artik sen vardin
Susuz topraklara rahmet indi seninle
Annenden sonra anne halime sevindi seninle
Yagmura mi ihtiyaç var?
Kaldir sehadet parmagini,
Yagmurlari salsin Allah.
Sonra tut agacin yapragini,
Köklerini çikarttirip yaninda yürütsün Allah.
Yeterki sen iste,
Sen iste yarasulallah
Deki ben kimim?
Daglar, taslar dile gelsin,
Dilsiz çocuklar ellerinden tutup,
Ente Rasulullah desin.
Sen vardin
Bedir kârdi,
Uhut dardi
Hendek yârdi.
Yigitlerin vardi.
Ölmek için yarisan yigitler…
Hele bir enesin vardi senin.
Enes bin malik…
Uhut’ta öldügünü duyunca arkadaslarina,
Niye burada oturuyorsunuz diye sormustu.
Onlar da
‘Allah’in Rasulü öldürülmüs deyince
Enes kükremis:
‘ Peki o öldükten sonra yasayip da ne yapacaksiniz?
Kalkin ve O’nun gibi ölün! Demisti.
Ve savasin en yogun oldugu yerde sehit düsmüstü.
Hem de ne sehit ey nebi!
Vücudu yaralardan taninmaz haldeydi.
Kizkardesi ancak parmaklarindan tanidi onu…
Musab Bin Umeyr’in vardi senin.
Uhut’ta sancagini tasiyan.
Öyle bir askla sana bagliydi ki
Allah o gün melekleri Musab’in suretinde indirdi.
Ebu hureyren vardi…
Acikinca mescidin önünde durur sana bakardi.
Sen anlardin,
Ya Ebâhir gel! Derdin.
Ve sen gittin…
Bir gidisle gittin
Ardinda hüznün kaldi.
Hasretin kaldi göklerde.
Bilal ezan okuyamaz oldu
Ne zaman tesebbüs etse
Muhammed rasulullah demeye
Dizleri üstüne çöker, kendinden geçerdi.
Sonra günler ay,
Aylar yil oldu.
Ve asirlar oldu
Sensizlige açtik gözlerimizi.
Ama sen birakmazsin bizi.
Sen varsin ey sehitlerin sultani
Sen varsin!
Bir sehit bile ölmezken
Sana nasil yok deriz.
Ebutalip sama giderken devesinin önüne geçip
Beni burda kime birakip gidiyorsun demistin.
Ne anam var ne babam…
Ebutalip birakmamisti bu yüzden.
Sensizligin izdirabiyla inleyen ümmetini kime birakip gidiyorsun Ya Rasûlallah!
Birakma bizi ki; Allah;
Sen onlarin içindeyken onlara azab edecek degiliz buyuruyor.
Birakma bizi!
Hayati seninle ögretti Rahman.
Kullugu seninle tanidik.
Duayi senden ögrendik sevgili!
Hz Ömer umre için senden izin isteyince,
‘Kardescik’ dedin ona,
Kardescik, duanda bana da yer ayirir misin?
Bizler Ömer degiliz ama
Bütün dualarimiz senin için
Ey Rabbimiz!
Rasulünü anisimizdan haberdar et!
O’na binler salat, binler selam!
Habibine Makam-i Mahmut’u ver
O’na vesileyi lutfet.
O’nu refik-i Âlâya yükselt
Bizi de affet
O’nun hatrina affet
Zatinin hatrina Affet.

Ascolta Sen Yoktun - dursun ali erzincanli