Ag Smaoineamh Os Ard

Nuair is léir nach seasann do chosa níos mó.
Is nach leanann do shúil’ mar a bhíodh.
An mbeidh teacht ar do bhéilín ar bhlaiseadh mo ghrá?
An mbeidh d’aghaidh ag fógairt d’aoibh?

A stóirín, beidh mé ag fanacht leat féin go seachtó naoi.
A leana, is tú an duine dom fiú ag fiche trí.
Tá mé ag rá leat.

Go dtiteann daoine i ngrá gan aon chúis, ná haon bhrí.
B’fhéidir gan ach buille ar lámh.
Titim féin i ngrá leat arís is arís.
Tá rud ar intinn agam le rá.

Bí liom ann.
Féadfaidh tú mé a thógáil anocht.
Ó, luigh liomsa faoin solas ón oíche gheal.
Éist le buillí mo chroí ar m’ucht.
Ag smaoineamh os ard. A leana.
Fuair muid neamh anseo ar domhan.

Nuair atá mé níos sine is ag briseadh go mall.
Dearmad déanta ar m’ainm arís.
Gan mo lámh in ann don mhéid céanna.
Ó, is tú a bheidh fós i mo chroí.

Beidh tú liomsa is mise leatsa go deo, mo chroí.
Tú le feiceáil gach oíche i mo bhrionglóidí.
Tá mé i ngrá leat.

Go dtiteann daoine i ngrá gan aon chúis, ná haon bhrí.
Féadfaidh tú mé a thógáil anocht.
Ó, luigh liomsa faoin solas ón oíche gheal.
Éist le buillí mo chroí ar m’ucht.
Ag smaoineamh os ard. A leana.

Fuair muid neamh anseo ar domhan.
A leana, fuair muid neamh anseo ar domhan